<

Hooola!!! feia dies que volia actualitzar però no savia què ficar…

Així que poso un escrit que acavo de fer…Embarassed馃槈

Caminar tranquilamente por la vida… 

Ver un ángel…correr…saltar para alcanzarlo y caer… 

Llorar…mirarlo y contemplarlo…admirarlo… 

Seguirlo desde el suelo…y no poder alcanzarlo… 

Se va…poco a poco se aleja…tú lo sigues…lo quieres para ti… 

Sueña alcanzarlo algún día…cada vez está más alto…pero sigues soñando tenerlo… 

Llegas a un abismo…o saltas o se va…decides saltar…caes y te rompes en mil pedacitos…pero él sigue allá arriba…sigue su camino…debes levantarte y seguir… ¿de qué habrá servido saltar al abismo si  lo dejas escapar? 

Hecha pedazos te levantas y sigues adelante…ahora aún está todavía más alto… 

    ¿Porqué no lo olvidas de una vez? 

   ¿Cómo? ¿olvidarlo? ¿y de qué habrá servido este sufrimiento? ¿de qué habrá servido mi sacrificio si lo dejo ir? Yo lo seguiré…pase lo que pase lo seguiré…no dejaré que se vaya… ¿después de haber pasado por tantas cosas voy a tirar la toalla? ¡No! ¡NUNCA! Seguiré esperando a ver si algún día se decide a bajar…

Y siguió su camino…con el tiempo se fue curando…pero iba cayendo…se iba rasguñando… ¿pero qué más daba? El día que cayó por ese abismo se vio sin salida, pero pudo seguir adelante…ya nada le podía doler más que esa caída…y ella lo sabía… 

Su esperanza a veces desvanecía…pero sólo con que el ángel se girara, la mirara y le sonriera ya era suficiente para volver a creer, para volver a soñar, para volver a seguir, para volver a esperar………

octubre 18th, 2006 at 7:19 pm